Een nieuwe televisie…

door | 30 oktober 2020 | Fiefjes, Verhalen

Het is voor een oude vrouw van bijna tachtig echt niet zo eenvoudig om ‘gewoon’ een nieuwe televisie aan te schaffen. Het gebruik er van, zeker in het begin, is erg lastig. Waar is de tijd gebleven dat je een televisie of radio in de winkel kocht, thuis de stekker in het stopcontact stak, op de aan knop drukte en aan een knop kon draaien voor de zenders…….?

Mijn kinderen verrasten me onlangs met een mooie gloednieuwe televisie. De drie (!) afstandsbedieningen werden uitgelegd en ik dacht het helemaal begrepen te hebben.

Die avond eerst naar NPO 1 gekeken en daarna zelfs naar een andere zender. Dat ging goed tot ik de tv wilde uitzetten.

Een afstandsbediening gepakt… knop O (met streepje), tv gaat niet uit… de andere afstandsbediening gepakt… niks tv uit…op een paar andere knopjes gedrukt…hoera…hij is uit! Ik was wel even bezig geweest maar alla. Ik ga naar bed en zie het morgen verder wel.

De volgende dag:

Eerste probleem… Met afstandsbediening 1 de tv aangezet, dat wist ik nog…., no signal kwam er tevoorschijn…o jee, er is nog een afstandsbediening. Op goed geluk enkele knopjes ingedrukt… ja, het groene knopje was het… Ok Nu staat hij op NPO 2 …maar ik wil geen tv, ik wil de radio aan. Hoe was het ook al weer… Geen idee. Ik probeer maar wat met afstandsbediening nummer 2 … Ook dat lukt uiteindelijk. Nu het geluid nog zachter….o ja, dit is afstandsbediening nummer 3? Jáaah …ppppfffff! Weer een kwartiertje bezig geweest maar ik kan opgelucht douchen met muziek op de achtergrond.

Ik heb het na veel oefenen en uitproberen onder de knie, hoewel er soms dingen absoluut niet goed gaan. Bijvoorbeeld als ik per ongeluk een ander knopje heb ingedrukt en niets meer kan vinden. Dan maar even de iPad aan voor muziek en wachten op mijn dochter die na haar werk dan weer mijn reddende engel is.

Lang leve de techniek!

 

Laat een reactie achter

1 reactie(s)
Een oorlogskind (1940), moeder, grootmoeder, overgrootmoeder en nog lekker bezig met van alles. Golfen, bridgen, schrijven, vrijwilliger in het Stedelijk Museum en nog een aantal zaken. Mijn leven is dus niet saai en ….. ‘Carpe Diem’ is mijn motto!

Meer artikelen op Fief...

Reacties

1 Reactie

  1. Jan

    Leuk artikel Petty, je hebt helemaal gelijk. Heel herkenbaar, mijn vrouw worstelt daar ook altijd mee. Maar ik ben bang dat het niet makkelijker kan.

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *