In vroegere jaren zorgde men gewoon voor bijvoorbeeld een vader, moeder of een naast familielid die hulpbehoevend was geworden en afhankelijk werd van een familielid. Best belastend voor degene die dat op zich had genomen maar ook voor degene die de zorg nodig had.

Iedereen kent heden ten dage wel iemand die ‘mantelzorger’ is. Maar waarom noemt men dat ‘mantelzorg’ ?

Professor dr. Johannes Hattinga-Verschure was een Nederlandse medicus en scheikundige die in 1972 het begrip  ‘mantelzorg’ introduceerde. Buiten dat hij internist was en van verschillende  ziekenhuizen directeur, was hij hoogleraar ziekenhuiswetenschappen van de Medische Faculteit Utrecht.

Hij verdiepte zich toen in de vraag wat het wezen van zorg precies is. Volgens Hattinga-Verschure is de zorg van de ene mens voor de andere erg belangrijk. Naast proffesionele zorg natuurlijk.

Zoals de vleugels van een moederkip als een mantel over de kuikentjes heen liggen om hen warmte en bescherming te bieden, noemde hij het voor de mens mantelzorg: zorg die mensen verwarmt omdat ze elkaar er ‘als een mantel mee omarmen’.

Hoewel ik de leeftijd van 80 jaar heb bereikt, ben ik nog niet aan een mantelzorger toe. En dat is geluk hebben. Wel heb ik een aantal vriendinnen die ‘mantelzorg’ verlenen aan hun mannen die niet zonder hun hulp kunnen en dat is vaak erg zwaar voor hen.

Een van hen zorgt al 7 jaar voor haar man die een spierziekte heeft en daarbij ook een vorm van dementie. Zij is inmiddels 82 jaar, gezond, energiek en optimistisch. Waardoor zij het nog steeds kan volhouden. Wel heeft ze sinds vorig  jaar professionele hulp gekregen waardoor het iets minder zwaar geworden is. Ik was pas nog bij haar, op een tijdstip dat haar man rustte. Even bij praten. Ze vertelde me dat ze ondanks “het zorgen voor”, ook veel plezier met haar man heeft.

Ik bewonder haar zeer!