Kerstkaarten

door | 24 december 2020 | Fiefjes, Verhalen

Het uitbrengen van een kerstgroet is ouder dan men zou denken. Het gebeurde al in de Middeleeuwen. Toen werden er door de armen houtsnijwerken met religieuze afbeeldingen gemaakt die zij met kerstmis, hun baas aanboden. Het massaal verzenden van kerst- en nieuwjaarsgroeten stamt echter uit de 19e eeuw.

In 1843 tekende John Callcot Horsley de eerste kaart waarop de kerstviering van een gezin stond met als tekst: ‘Merry Christmas’. De in Duitsland geboren, maar in de Verenigde Staten woonachtige, drukker Louis Prang begon omstreeks 1873 met het massaal produceren van kerstkaarten. Toen is de rage begonnen van het versturen van mooie en gezellige kerstkaarten. Ook Nederland deed mee. De eerste die in 1873 kerstkaarten ging verkopen was de Amsterdamse boekhandel Koster.

Er is een periode geweest dat men heel veel kerstkaarten verstuurde. Men maakte er een soort wedstrijd van. Meer dan 100 kaarten bleek geen uitzondering te zijn! Voor de postbodes die toen nog geen karretje hadden om de post rond te brengen, waren het met recht ‘zware’ tijden!

Tegenwoordig worden de kaarten door velen online verstuurd. Men heeft het te druk met andere zaken en geen tijd om iets in een kaart te schrijven. Natuurlijk is een app of mail ook een snelle oplossing om toch iedereen een kerstwens te sturen. En kerstberichten met vrolijke, mooie, humorvolle of hippe afbeeldingen staan voor het uitzoeken op de sites. Er zijn zelfs corona-kerstkaarten in de handel gebracht!

Maar ik denk dat in deze vreemde tijd een kerstkaart met een geschreven tekst toch bij velen een warm gevoel geeft als ze deze in de bus vinden. En een wens voor een mooi nieuwjaar hoort daar ook bij.

Een appje is snel maar bekijk je maar heel even. Laat het dit jaar eens een kerstkaart zijn, die je kunt neerzetten of in de kerstboom hangen! Daar wordt je elke keer opnieuw blij van.

Fijne kerstdagen! 

Laat een reactie achter

2 reactie(s)
Een oorlogskind (1940), moeder, grootmoeder, overgrootmoeder en nog lekker bezig met van alles. Golfen, bridgen, schrijven, vrijwilliger in het Stedelijk Museum en nog een aantal zaken. Mijn leven is dus niet saai en ….. ‘Carpe Diem’ is mijn motto!

Meer artikelen op Fief...

Reacties

2 Reacties

  1. Gre verlinde

    Van kerstkaarten kan ik me niets herinneren. Ik denk dat mijn ouders met 10 kinderen het te druk hadden en het was ook te duur. Wel had mijn vader(hij was constructie tekenaar bij Cor. Swarttouw) voorgedrukte visitekaartjes. Die moesten wij bij al zijn collega’s rondbrengen. Soms met de slee, want er lag dikwijls sneeuw. Overal kregen wij wel wat, een stuiver, appel of snoep. De familie kwam met Kerst naar mijn oma. Die had 13 kinderen. We zagen dan alle ooms en tantes met kinderen.

    Antwoord
  2. Jan

    Leuk artikel Patty.
    Tot een aantal jaren geleden keken wij inderdaad uit naar kerstkaarten. Ze werden keurig opgehangen aan een rood lint in de hal om de spiegel. Je kon bijna de populariteit afmeten aan het aantal kerstkaarten. Maar sinds een paar jaar sturen wij alleen nog kerstkaarten naar familie en vrienden die niet digitaal te bereiken zijn. De rest gaat dus digitaal. Het is inderdaad minder persoonlijk, maar tegelijkertijd beter voor het milieu. Niettemin ontvangen wij ook in deze tijd nog kerstkaarten en stiekem vinden wij dat eigenlijk leuker!! Fijne dagen verder en groetjes, Jan

    Antwoord

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *