Mijn vader had een groentewinkel in Den Haag. En december en vooral de kersttijd waren bijzondere dagen voor zijn zeven kinderen en speciaal voor mij (leestijd 5 – 8 minuten).

December in 1963 was speciaal. Mijn vader had een groentewinkel en het begon altijd al met Sinterklaas. Mijn vader had een spaaractie voor zijn klanten waarmee ze kaartjes konden krijgen voor een sinterklaasvoorstelling voor hun kinderen. De rotonde van de Houtrusthallen in Den Haag werd afgehuurd en naast Sinterklaas met zijn pietermannen, kwamen er ook grote artiesten van die tijd optreden, zoals de echte pipo de clown (Cor Witsche) en Joop Doderer als Swiebertje. In de winkel was de Sint echter low profile, met een kartonnen beeltenis en wat nepcadeautjes in de etalage.

Maar 6 december dan begon het echte werk. De winkel moest in de kerststand worden gezet en alle kinderen mochten meehelpen. Ik was 8 jaar en herinner mij nog de opwinding als de enorme doos met kerstverlichtingen tevoorschijn werd gehaald. Natuurlijk zaten alle snoeren door elkaar en natuurlijk waren er altijd een paar snoeren die het niet deden omdat er een lampje los was geraakt. Bij mijn moeder, die meestal de taak had de boel te ontwarren, was op dat moment de kerstgedachte ver te zoeken en werden er altijd wel een paar Haagse “knopen” geroepen. Maar altijd kwamen de snoeren of werkend uit de strijd of ze eindigden in de vuilnisbak, waarna mijn oudste broer nieuwe mocht gaan kopen. En toen, toen kwam mijn moment. Voor het eerst mocht ik meehelpen met het ophangen van de lampjes aan de koof van het groente- en fruitrek. Wel samen met mijn oudere zussen. Om de beurt mochten we een slinger uitzoeken en ophangen. Eén slinger vond ik de allermooiste, een snoer met allemaal gekleurde lampjes in de vorm van dennenappeltjes. En als je er één speciaal lampje indraaide kon hij ook nog knipperen. Als jongste was ik als laatste aan de beurt en met kloppend hart wachtte ik af of mijn snoer niet door een ander werd gekozen.

En daar was mijn beurt en het snoer lag nog in de doos. “Mama”, vroeg ik: “mag dat speciale lampje in het snoer.”

En zowaar, het mocht. Blij liep ik weg met het snoer om het later, staand op een wankel trapje, aan de koof te hangen. En toen alle snoeren waren opgehangen, was daar mijn snoer de enige die magisch knipperende vol kleuren aan de koof hing. Ik denk dat toen mijn voorliefde voor gekleurde lampjes is geboren.

Na het geluksmoment kwam het harde werken. Het waren topdagen voor de winkel en iedereen, jong en oud, moest meehelpen. Bestellingen klaarmaken en rondbrengen door de hele buurt, de winkel bijvullen, groenten schoonmaken en aardappels schillen voor de verkoop.

Kerst zelf was een anticlimax. Het begon leuk met het kerstontbijt, waarbij alle kinderen een kaars kregen in de vorm van een kerstman of sneeuwpop. Daarna ging de winkel nog een half uur open. Mensen die een ijstaart hadden besteld konden hem dan op komen halen en meenemen, gewikkeld in oude kranten. Maar daarna viel mijn vader altijd in slaap, uitgeput van de drukke voorgaande weken.

En ’s avonds was daar het kerstdiner, met als hoofdgerecht konijn net als bij Youp van ’t Hek. Nou kocht mijn moeder hem gewoon bij de poelier, maar een konijn bereiden was een kunst die zij matig verstond. Voeg daarbij de gekookte aardappels en de luxe, maar gekookte, groenten bij en je begrijpt dat niet iedereen van het kerstdiner genoot.

Na de slome kerst volgden de vijf spannendste dagen van het jaar, met de typisch Haagse gewoonte die “kerstbomen rausen” heette, waarbij de kerstgedachte al heel snel vergeten was. Gevolgd door oud en nieuw met grote vreugdevuren en de chinees van de overkant die zijn tienduizendklapper liet klinken.

December 2020 zal heel anders zijn. Sinterklaas vierden we met zijn tweeën met een kopje chocolademelk en een banketstaaf. Kerst vieren wij met heerlijk eten (zeker geen konijn), de kerstboom verdwijnt in de groenbak en met oud en nieuw zal alleen de champagnekurk knallen. Maar één ding is onveranderd: mijn liefde voor gekleurde lampjes. Niet in de woonkamer, maar in mijn werkkamer hangen de bonte lampenslingers al weken vrolijk te knipperen in alle kleuren.

Alle lezers van Fief, hele fijne kerstdagen toegewenst.