Juist nu in de lente hoor ik zoveel vogels tijdens mijn wandelingen. Het zou  leuk wanneer ik de vogels aan hun zang of roep kon herkennen.

Maar dat vind ik best lastig. Ik herken er zeker wel een aantal aan hun roep, zoals  de Buizerd, de Kievit, Pimpelmees en natuurlijk de Tjiftjaf. Maar zie maar eens het verschil te herkennen tussen een Roodborst of een Winterkoning. Van de week hoorden wij (mijn man en ik) in het riet langs de Vliet een geluid dat wij niet thuis konden brengen. Was het nu een vogel of misschien wel een kikker? Zo vreemd. We hebben getracht het op te zoeken, maar dat was een speld in een hooiberg.

Kortom ik ben nog geen ‘vogelaar’.

Vooral een vogel voor je camera krijgen is een hele toer. Daar moet je heus echt veel geduld en een portie geluk voor hebben.  Daarom heb ik veel bewondering voor natuurfilmers.

In één scene of shot zit uren en uren werk. Misschien wel dagen. Juist dat ene plaatje schieten of dat specifieke dier opnemen, kost engelen geduld.

Een poosje geleden in het Staelduinse Bos zagen wij een Roodborstje op een tak zitten zingen. Met mijn eigen opname voelde ik mij best wel even een ’vogelaar’.

Via de link kun je het Roodborstje bewonderen.

De Vogelbescherming heeft het ons heel gemakkelijk gemaakt om vogels in de lente te spotten. Zo vanuit je luie stoel kun je het liefdesleven van 12 verschillende vogelsoorten volgen. Daarvoor hebben zij camera’s opgehangen. waarmee je zo in het nesten van de vogels kunt kijken. Je kunt ze live zien en ook bijzonder momenten meebeleven.

Zoals klepperende ooievaars, bosuilen die elkaar muizen geven, het slechtvalk mannetje die op de eieren past. En natuurlijk de beroemde zeearenden in Friesland, bijnaam de ‘vliegende deur’…