Een van de polders van Midden Delfland grenst aan de wijk waarin ik woon. Mijn dochter en ik lopen er graag met haar hond die daar lekker los kan lopen en heerlijk kan rennen en spelen met andere honden.

Op een middag kwamen we uit de polder en zegt mijn dochter opeens: “Kijk nou, lopen daar nou  kippen?” En inderdaad, op het grote grasveld dat voor de energiewoningen ligt, zien we een aardig  aantal kippetjes rondscharrelen. Een mevrouw staat erbij met in beide handen een stokje die ze tegen elkaar slaat waardoor de kippetjes verder gaan lopen. Zij gaat er al tikkend op de stokjes achteraan om ze bij elkaar te drijven. Het zijn net schapen…. 

De volgende dag ben ik een praatje met de kippenmevrouw gaan maken. Fatima is haar naam, woont ongeveer tien jaar in deze wijk en vertelde dat ze 17 krielkippen van verschillende rassen heeft waaronder enkele die gevederde pootjes, ‘sokjes’, hebben en ook een haantje. Elke morgen om half acht laat ze de kippen los die, zodra ze haar tuin uit zijn, zich verspreiden en grasmaaisel e.d. oppikken. Ook ‘s avonds loopt ze weer met de kippen een half uurtje over het grasveld. Haar zoontje Mohammed zit vaak als een echte herder tegen een boom om ze ook in de gaten te houden.

Fatima heeft ook een poes met kittens. De moederpoes loopt gewoon bij de kippen en zodra er een hond in de buurt van de kippen komt, gaat ze er dreigend op af. Gelukkig zijn de honden altijd aangelijnd en kan het hondenbaasje zorgen dat er geen slachtoffers vallen!

Op de vraag of de buren last hebben van het tokkelen en het gekraai van het haantje, knikt ze van nee. Ze vinden het (bijna) allemaal een gezellig gehoor. 

Het is dan ook echt iets unieks in onze wijk!