Wonen is noodzakelijk. Een dak boven je hoofd. Een adres. Een fijne buurt. Een buurt die thuis voelt.

Dat geeft een veilig gevoel. Maar vroeger waren er net als nu te weinig woningen. Dan gingen jonge stellen vaak inwonen bij Oma en Opa of zij huurden een huisje onder de huurwaarde. Inwoning is natuurlijk heel handig. Er zijn vele soorten van inwoning, maar één soort springt er toch wel uit.

Inwonen bij je moeder. Lekker warm, altijd eten. Slapen wanneer je wilt. Bewegen wanneer je wilt. Kortom, alles wordt geregeld. Mooier kun je het niet hebben. Alleen komt daar, net als met alles, wel een eind aan. Na 9 maanden is het afgelopen, uit en over. Dan moet je het zelf doen. Dat wil zeggen, je wordt opgeleid om alles zelf te doen. Dat staat onze kleinzoon (ja, kleinzoon) binnenkort te wachten. Hij trappelt van ongeduld om zijn woning te verlaten. Hij rammelt aan de poorten van Vlaardingen, hij wil naar buiten. Kijken wat Vlaardingen, want daar is nu zijn inwoning gevestigd, voor leuke stad is.

Maar knul , geduld is een schone zaak. Oma en Opa kunnen niet wachten om je te begroeten, ook al ben je de vierde in de rij.

Laat ons niet langer in spanning en verruil jouw inwoning voor die prachtige kamer die helemaal voor jou is ingericht. Een eigen kamer!!! Naast de kamer van jouw 2-jarige zusje.

Schreeuw het uit van plezier zodra je buiten bent en wij komen eraan!!

Wij hebben het over knul, kleinzoon, maar een naam…..???? Dat is nog een verrassing!