Wie heeft er als geboren Schiedammer nou niet in het Julianapark gewandeld of de laatste jaren in de zomermaanden op zondagen het evenement ’Cultuur Borrelt’ bezocht?

Zelf heb ik in de jaren vijftig tijdens de jaarlijkse ‘vakantiefeestweek’, de feeërieke verlichting in het park mogen bewonderen. Een treintje reed voor een paar centen vanuit het centrum naar het park waar je je in een sprookjeswereld waande. 

Het Juliananpark is het enige Schiedamse park dat beschermd is als monument. Het ontwerp is van de gemeentelijke tuinarchitect J.K. Dominicus die het in 1914 tekende. Het park was het eerste gedeelte van de nieuwe wijk ‘Het Westen’ dat eind jaren twintig werd aangelegd.

Een park met gebogen paden en een grillig gevormde vijver. De hoofdingang is op de B.K.-laan en het toegangspad loopt naar een laan met diverse soorten heesters. Midden in het park werd een belvedère (heuvel) opgeworpen waarop een prieel met een koepel werd gebouwd en daaromheen een gemetselde pergola. Vanaf deze plek heb je een een prachtig uitzicht op de vijver en het park. In het park staan bijzondere heesters en bomen waaronder een tulpenboom, een judasboom, de bevrijdingsboom en twee bijzondere monumenten. 

De gemeente Schiedam gaf beeldhouwer Pieter Starreveld in 1947 de opdracht een oorlogsmonument te maken. Het beeld, een naakt vrouwenfiguur met een duif op het hoofd als symbool voor de vrede, staat op een sokkel met onderaan drie reliëfs. Het zijn knielende en liggende naakte mannenfiguren die de onderdrukten en het verzet daartegen uitbeelden. Echter, toen het beeld klaar was, weigerde de Gemeenteraad het beeld als officieel oorlogsmonument omdat het te naakt zou zijn. Het beeld werd in 1949 wel aanvaard, maar zonder de inscriptie in de sokkel, als ‘ornament’ verbannen naar het Julianapark. 

Het vervolg van dit artikel lees je spoedig in deel 2.