Niet alleen kleedden boze burgers het beeld vaak aan omdat het te bloot zou zijn, ook burgemeester Mr. J.W. Peek liet zich niet onbetuigd.

Zonder aan de kunstenaar toestemming te vragen, liet hij de indertijd goedgekeurde tekst van het beeld verwijderen.

1940 1945

aan hen die vielen

die streden die leden

voor ons vaderland

Het Naakt werd ‘als ornament’ verbannen naar het Julianapark. Inmiddels is men gewend geraakt aan de naakte vrouw, want ook de zedelijke normen zijn in de loop der jaren nogal versoepeld en is niemand meer geschokt bij het zien van dit mooie naakt. Het beeld heeft zelfs een prachtige plek gekregen. Zodra men het park binnenkomt door de monumentale hoofdingang aan de Burgemeester Knappertlaan, ziet men het al van verre staan en wordt het door menigeen bewonderd.

Het gemeentebestuur van Schiedam heeft, na de weigering van Het Naakt, kunstenaar Jan van Luyn de opdracht gegeven een nieuw monument te vervaardigen. Hij koos ook voor een vrouwenfiguur. Dit beeld met als titel: ‘Vrouw tredend uit vijf jaar gruwzaamheid’ werd aanvaard als bevrijdingsmonument.

Het kreeg een plaats voor de Plantage aan de Gerrit Verboonstraat. Op de sokkel staat een citaat uit een gedicht van Ida Gerhardt:

nooit heb ik

wat mij werd ontnomen

zo bitter, bitter

liefgehad

Tien jaar na de bevrijding, op 4 mei 1955, werd het nieuwe bevrijdingsmonument van Jan van Luijn onthuld. In de gemeenteraadsvergadering van 27 februari 1967 is het besluit over Het Naakt echter herzien. Het beeld van Pieter Starreveld werd in ere hersteld en kreeg formeel de status van bevrijdingsmonument, waardoor Schiedam vandaag de dag twee bevrijdingsmonumenten heeft.

Ondanks het eerherstel van het Naakt van Pieter Starreveld vindt de jaarlijkse kranslegging op 4 mei nog steeds plaats bij het monument van Jan van Luijn.

Hou Fief in de gaten, er volgt nog een deel 3 over de monumenten in het park.