Monumenten in een monument (3)

door | 24 september 2021 | Fiefjes, Verhalen

Het derde monument in het Julianapark is de prachtige Emmabank.

Koningin-regentes Emma was de grootmoeder van prinses Beatrix. Toen zij op 20 maart 1934 overleed nam burgemeester Hendrikus Stulemeijer het initiatief tot het oprichten van een herdenkingsmonument ter nagedachtenis aan deze vorstin.

Op 30 april, de verjaardag van de toenmalige prinses Juliana, werd dit tijdens de herdenkingsvergadering in het Passage Theater kenbaar gemaakt. Er werd een comité gevormd dat voorstelde een aandenken in de vorm van een monumentale Koningin-moeder Emmabank te laten vervaardigen. Als plaats voor de bank dacht men aan het Julianapark.

Er werd een prijsvraag uitgeschreven waarop 17 inzendingen binnen kwamen waaronder die van Constant Emil Alexander, bouwkundig ingenieur Gemeentewerken Schiedam.

De begroting mocht het bedrag van 1200 gulden niet overschrijden. Voor het inzamelen van de benodigde financiële middelen werd er in september 1934 een grootse optocht door de stad gehouden met praalwagens, muziekkorpsen en een vlaggenshow. Helaas bracht de inzameling niet het gewenste bedrag op, maar gelukkig schoot het Schiedamse bedrijfsleven te hulp en vulde het ontbrekende bedrag aan.

Het is een fraaie bank geworden met een gebogen teakhouten zitting met aan de linkerkant een zuil met 18 menselijke figuren die symbolisch de Schiedamse bevolking uitbeeldt. Aan de voorkant van de zuil zit een reliëf van Emma dat vervaardigd is door August Alexander, de vader van de ontwerper van de bank.

Aan de rechterkant is een tegelmuurtje gezet waarop een speciale oorkonde staat:

Hulde aan de nagedachtenis van de Moeder van Haar volk

Geschenk van de burgerij van Schiedam

In de vijver staat het kunstwerk ‘Een amfoor die zich nooit vult’. Een geschenk van Piet Sanders en de gemeente Schiedam. Vanaf de Emmabank heeft men daar prachtig zicht op.

Een fijne plek om te zitten en de mooie omgeving heeft een rustgevende uitwerking.

Laat een reactie achter

0 reactie(s)
Een oorlogskind (1940), moeder, grootmoeder, overgrootmoeder en nog lekker bezig met van alles. Golfen, bridgen, schrijven, vrijwilliger in het Stedelijk Museum en nog een aantal zaken. Mijn leven is dus niet saai en ….. ‘Carpe Diem’ is mijn motto!

Meer artikelen op Fief...

Reacties

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *