Sta ik weer met een pot in mijn handen. Hoe krijg ik die nu weer open? Aha, dan komt mijn oude gele opener van pas! Ooit gekocht in de jaren 70. Eenvoudig maar doeltreffend. Gewoon een handgrote driehoek.

Zo zijn er natuurlijk veel meer van die handige hulpjes die zware en lastige karweitjes voor je vergemakkelijken. En een man in de buurt is ook geweldig. Maar goed, die is niet altijd voorhanden ?

Met het ouder worden merk je dat de kracht in je handen minder wordt. En heb je artrose in je handen, dan zijn die handelingen vaak ook pijnlijk. Vooral de duimen laten het dan afweten.

Het lijkt dan dat het aan jou ligt. Maar ik denk dat fabrikanten en ontwerpers meer aandacht zouden kunnen besteden aan de praktische kant van allerlei gebruiksartikelen.

Ik kan er zo wel een paar noemen:

– een blikje fris, het lipje open ik met de achterkant van mijn vork of lepel

– pillen doormidden breken doe ik nu met een pillensnijder-doosje (apotheek)

– knoflook pellen, ook zoiets; gemakkelijk nu met een knoflook ontveller (rubberkoker)

– de kleine drukknopjes op afstandsbedieningen/mobieltjes: met zo’n pinnetje met een rubberdopje gaat het nog prima (mijn lieve buurvrouw van 93 gebruikt het ook)

– een soort grote metalen kam, kan je de ui mee vastpinnen en dan gemakkelijker snijden

Vooral als je zelfstandig wilt blijven zijn er tegenwoordig tal van mogelijkheden waarmee je jezelf een grote dienst kan bewijzen. Een tijd lang heb ik in verzorgingshuizen gewerkt en maakte ik mee dat een bewoner niet met een stok wilde lopen, want dan leek ze oud! (toen bestonden er nog geen rollators). Dat vond ik jammer, want zo kwam iemand in een ‘zelfgekozen’ isolement. Mijn lieve buurvrouw van 93 zegt altijd ‘mijn rollator is mijn Rolls Royce’.

Zo is het maar net, je kunt het ook van de zonnige kant bekijken.