Knuffel, knaffel, knuisje, wie knuffelt er aan mijn huisje?

Op 21 januari is het knuffeldag, wereldknuffeldag. Wie heeft dat bedacht? Dominee Kevin Zaborney uit  Amerika. De feestdag werd voor het eerst gevierd in 1986. Even een knuf, een knuffel. Dat waren we zo gewend. Bij voorkeur 3 zoenen! Toen was het maart 2020. Corona overviel de wereld. Gevolg, geen gezoen, geen knuffels meer, te gevaarlijk. Maar knuffelen is zo belangrijk. Het schijnt dat met een fijne, warme, gemeende knuffel het hormoon oxytocine vrijkomt. Dat geeft een gelukzalig gevoel. Dus veel knuffelen is goed voor lijf, ledematen en geest.

Ondanks corona is het uiterst moeilijk om je familie en vrienden bij ontmoetingen niet te knuffelen. Een vuist of een elleboog is wel een heel erg koud gebaar.

Mijn moeder kreeg een hersenbloeding toen ik 7 jaar oud was. Halfzijdig verlamd en afasie. Spreken en lezen ging nauwelijks meer. Communiceren met je eigen moeder is van wezenlijk belang in de opvoeding, maar ook in je latere leven. Maar zij communiceerde op een geheel andere wijze.

Omhelzen!! Embrasser op zijn Frans. Die omhelzing, als ik eraan terugdenk lopen de koude rillingen nog over mijn lijf. Zo veel warmte en liefde sprak daaruit. Haar manier, juist door haar beperking. Zij had daar geen woorden voor nodig. En ze is gewoon 90 jaar oud geworden. De hersenbloeding overkwam haar toen ze 42 jaar oud was.

Embrasser, Toon Hermans heeft daar een prachtige sketch op gemaakt. Wij als ouderen zullen zich die sketch nog wel herinneren.

Vliegen, planten, bomen, dieren en mensen omhelzen elkaar, hebben elkaar lief. Vrijen met elkaar.

Zin om 10 minuten te genieten van deze prachtige act. Klik op onderstaande link. 

Veel plezier!