Heel lang geleden…nog voor de corona crisis…deed ik iedere dag boodschappen.

Eenmaal in de winkel verzon ik daar wat we die dag zouden eten. Dan kon het wel eens gebeuren dat we twee dagen achter elkaar hetzelfde aten. Of dat ik iets aanschafte waarvan ik de ingrediënten al in huis had. Dat is niet zo bijdehand.

Toen de eerste lockdown een feit werd, begon Albert Heijn met een bejaardenkoopuurtje, ’s morgens om 07.00 uur. Maar om iedere dag zo vroeg, in het donker bij Appie voor de deur te staan is een opgaaf, hoor!

Langzamerhand ontstond het weekmenu. Het is even wennen, maar op die manier ben je wel heel bewust met eten bezig. Je hebt veel meer overzicht. Je kunt een maaltijd met gekookte aardappelen afwisselen met pasta of rijst. En als je macaroni met gehaktsaus gepland hebt, neem je de volgende dag bij de gekookte aardappelen geen gehaktbal.

Wat ik ook afwissel is de hoeveelheid werk dat je aan een menu hebt.

Er zijn van die maaltijd pakketten (zoals köfte of teriyaki). Meestal zijn die voor 3 of 4 personen. Vroeger, als ik dat klaarmaakte gooide ik de helft weg. Dat doe ik nu niet meer. De helft gaat keurig in een doosje. Mijn man Jerry heeft altijd op kantoor gewerkt. Dus die plakt er een etiketje op met wat er in zit en voor hoeveel personen het is. 
Kapucijners met gebakken uitjes en spek, aardappelpuree en  appelmoes is heel veel werk. Dan plan ik de volgende dag iets gemakkelijks, iets uit de vriezer.

Je hoeft er maar één keer per week even voor te gaan zitten en de rest van de week hoef je niet meer te puzzelen wat je zal eten. Als ik ’s morgens voor de eerste keer in de keuken kom kijk ik op de kalender.

Wat eten we vandaag? Oh! Pannenkoeken! Lekker!