Het was denk ik in 2012 dat wij voorzichtig begonnen met een vaste naseizoenplek op een camping in Ouddorp.

We hadden toen nog een vouwwagen waarmee we in de vakanties altijd rondtrokken. Mijn man voelde wel iets voor een vaste plek waar je lekker ieder weekend naar toe kon gaan.

Ik zag er tegenop, maar de realiteit was anders. We waren al snel verk(n)ocht en het volgend voorjaar kochten we een tourcaravannetje en kregen een vaste plek op een ander veldje. Dat vonden we jammer, want het eerste veldje was erg gezellig. Gelukkig kwam het jaar daarna een vaste plek vrij. Een grote plaats in een hoek met veel privacy.

Jaren hebben we met plezier in dat caravannetje met een ruime voortent vertoeft. Tot in het najaar van 2020 onze voortent werd gepakt door een enorme windvlaag! Totaal afgescheurd. Wij waren er niet, een buurman van ver in de 80 heeft al onze spullen in het midden van de vlonder gezet en het restant van de tent met touwen eromheen gebonden.

Dat was voor ons de kans om naar een grotere caravan uit te kijken. We vonden een prachtig tweedehands exemplaar en waren er helemaal weg van. Een aparte slaapkamer, dus we hoefden niet meer op het bed te zitten. En met een mooie rondzit. Helemaal gelukkig waren we en konden niet wachten tot het nieuwe seizoen zou beginnen.

Hoe anders is dat gegaan. Mijn man heeft nooit gebruik kunnen maken van de caravan en ik voel me vreselijk verdwaald in m’n eentje in dat “bakbeest”. Ben er weinig geweest vorig seizoen. Op een camping waar iedereen zo dicht op elkaar zit kun je je juist heel erg alleen voelen.

Nu staat het seizoen weer voor de deur…Ik sta nog niet te springen, maar misschien gaat het dit jaar beter!