Het is 1992, ik werk op dat moment bij een automatiseringsbedrijf in Utrecht. Met mijn afdeling ontwikkelen we personeels- en salarissystemen.

Bij de verkoop van die systemen, voornamelijk aan (semi) overheidsbedrijven, gaven we ook de begeleidende opleidingen. Ik had echter niemand die geschikt was om die opleidingen te geven. Bij toeval ontmoet ik een jonge vrouw die daarvoor wel geschikt leek. Ik deed haar een voorstel om bij mij opleidingen te schrijven en te geven. Ze zei onmiddellijk ja. Korte tijd daarna gaat zij bij mij op de afdeling aan de slag. Mijn rechterhand Pierre, chef van de productie, gaat intensief met Mireille samenwerken. Enkele weken later komt Pierre naar me toe.

Ik moet je iets vertellen! Ga je gang, zeg ik. Ik ben verliefd geworden op de nieuwe collega. Op Mireille. Ik zeg, leuk voor jullie. Maar zorg er wel voor dat ik er in het werk geen last van krijg. Prima, afgesproken.

Het is januari 2007. Het stel woont inmiddels gelukkig samen en hebben 3 meisjes. Wij worden uitgenodigd om bij hen te eten, een bijzondere uitnodiging zeggen zij er onmiddellijk bij. Normaal hield ik werk en privé redelijk gescheiden. We gaan heerlijk eten en tijdens het eten stellen zij mij de vraag:

Wil jij ons trouwen???

Door jou hebben wij elkaar ontmoet, daarom zouden wij het leuk vinden als jij ons trouwt. Ik zei meteen ja! Echter, ik ben geen Babs en de tijd was te kort om dat snel te regelen.

Toen stelden zij voor om, zonder dat iemand het zou weten, dat zij gingen trouwen op het stadhuis in Utrecht en dat ik hen ”opnieuw” zou trouwen bij hen thuis in de tuin. Het naast de tuin gelegen restaurant was een officiële trouwlocatie.

Er waren in de tuin ruim 400 mensen. Ik heb bij een feestwinkel een toga gehuurd. En heb hen getrouwd. Niemand had in de gaten dat er een toneelstukje werd opgevoerd!

Het kan leuk lopen in het leven!