“Er bestaat geen medicijn tegen oud of eenzaam zijn” is een stuk tekst uit het liedje Cirkels van Herman van Veen. Wat een prachtige zin en tegelijkertijd in en in triest. Maar hoe kun je voorkomen dat je je alleen voelt?

Daarvoor kijk ik naar mijn oudste zus. Ze is inmiddels 83 jaar, weduwe, woont in een vrijstaand huis.

In een klein straatje in een dorpje in Brabant. Ze zet geen stap buiten de deur of haar buren weten wat zij gaat doen. En als ’s-morgens bij haar de gordijnen lang dicht blijven bellen ze mijn zus met hun mobiel. Dat zijn de afspraken met elkaar. Ze lopen elkaar niet plat, ja, zo nu en dan een kopje koffie. Maar er is volop aandacht voor elkaar, ook van mijn zus naar haar buren. Tijdens de coronaperiode raakten verschillende buren besmet. Ook dan helpen zij elkaar, even bellen. Moet ik wat boodschappen halen voor je? Ze hebben met elkaar afspraken gemaakt wanneer en hoe actie wordt  ondernomen als er iets is dat niet wordt vertrouwd.

Zij is een voorbeeld voor mij en mijn vrouw. Wij zijn nog lang geen 83, maar ook onze buren en wij onderhouden contacten, zo nu en dan een bakkie doen of een wijntje drinken. En als we met vakantie gaan informeren we elkaar. Zo ontwikkelt zich een systeem van vertrouwd zijn, van veiligheid, van geborgenheid, van aandacht.

Het medicijn? Beter een goede buur dan een verre vriend of familie!

Als het kan, probeer te zorgen voor contacten. Bridge, biljarten, fietsclub, klaverjassen en maak afspraken voor het geval dat…

Dus begin met investeren ook als je jong bent in de buren, buren die min of meer net zo oud zijn. Je hebt er allen belang bij en voordeel van, zonder elkaar plat te lopen.