Het is ruim honderd dagen geleden dat er oorlog uitbrak in de Oekraïne. Je ziet het dagelijks op de televisie. Het viel me op, dat de mensen zelfs in de oorlog, heel muzikaal zijn en goed kunnen zingen. Muziek lijkt hen in deze moeilijke tijden tot steun te zijn.

Dominic Seldis, contrabassist/dirigent en Evgeniy Levchenko, voetballer, waren samen te gast bij Humberto Tan. Zij spraken over het Oekraïense volkslied. Dominic had daar een bewerking van gemaakt en speelde dat met een aantal muzikanten. Het werd een heel emotioneel moment.

Dat werd mede veroorzaakt door een filmpje van een jongeman in Oekraïne. Mensen moesten vluchten naar de schuilkelders en deze jongeman nam zijn viool mee. Hij speelde daar onder de grond een prachtig stuk. Een andere jongeman nam het op en zette het op social media.

Het gevolg was dat het zich verspreide over de hele wereld.  En met de hedendaagse internet mogelijkheden gingen andere mensen met hem mee spelen. Umberto, Dominic en Evgeniy gingen daarover in gesprek.

Ik werd er zo emotioneel van. Zij spraken over verbroedering, over het feit dat muziek verbindt. En dat je in de meest verdrietige momenten van het leven steun kunt vinden in muziek.

Vanaf dat moment ben ik nog weer anders gaan denken over muziek. Het maakt niet uit of je goed kunt zingen. Of dat je een virtuoos bent op een instrument.

Het gaat erom dat je het met hart en ziel doet. Dan spreek je een taal die iedereen verstaat: de taal van muziek.