Ik struin mijn hersenpan af op zoek naar iets van techniek.  Zo kom ik uit  bij LEGO.

In het verleden heb ik grote huizen van LEGO gebouwd, maar dat is volgens mij niet technisch. Dat is gewoon steentjes op elkaar zetten.

Dan zie ik een vleugel piano. Het kan niet missen,  die is speciaal voor mij bedoeld. Mijn vader had een vleugel en daar heb ik op leren spelen. Ruim 3600 steentjes, dat is op zich al een uitdaging. Maar er zitten ook twee motortjes in. En je moet een app downloaden om een as te laten draaien, die dan weer de toetsen in beweging zet.

Na heel veel moed bij elkaar geraapt te hebben bestel ik het ding. Het bouwen valt wel mee. Maar dan komt het punt van de techniek.

Hij doet het niet!

Het kost heel veel denkwerk om te achterhalen waarom hij het niet doet. Ik vind de boosdoener. Maar dan heb je nog niet de oplossing. Er zijn dagen geweest dat ik dat rotding wel in een hoek kon smijten. Dan keek ik er niet naar om en deed andere “leukere” dingen.

Maar in mijn hoofd speelden zich allerlei taferelen af; hoe en waarom. En wat is dan de oplossing?Natuurlijk heb ik er veel over gelezen. Veel mensen hadden hetzelfde probleem. Uiteindelijk heb ik het voor elkaar gekregen.

De toetsen bewegen, er komt muziek uit, wat wil je nog meer!

Nu ben ik zo trots! Ik heb me boven allerlei frustraties uit weten te werken. Niet toegegeven aan het idee; je bent oma, ga breien!

Gewoon een LEGO piano gebouwd en hij doet het ook nog!