Veel mensen oordelen keihard wanneer ze naar zichzelf kijken. Er worden zo ongelofelijk veel on-lieve boodschappen aan ons gegeven. Via de media, via andere mensen. En die zijn wij gaan geloven. Uiterlijk is nog steeds belangrijk in de wereld waarin wij leven. Het wordt tijd voor een tegen geluid.
Zelf merkte ik dat mijn lijf na mijn 40e zich minder liet sturen. Zij ging meer en meer haar eigen weg. Meer rimpeltjes, minder taille, grijzer haar. Kilo’s bleven ongewenst plakken en nou ja, het was geen feestje.
Ik kan soms peinzend in de spiegel kijken. Dan pak ik een rolletje vast en beweeg het wat heen en weer tussen mijn vingers. Om blijkbaar nog eens extra te benadrukken dat hij daar niet hoort te zitten.
Of ik leg mijn handen op mijn hoofd en bekijk kritisch mijn scheiding. Ik check of de uitgroei er nog mee door kan of dat het écht tijd is voor een verfje.
Gelukkig heb ik óók geleerd om met liefdevolle ogen naar mijzelf te kijken. Ik voel mij dan zacht worden, ik zie mijn kwetsbaarheid én mijn kracht. Ik voel grote liefde voor de vrouw die ik ben. Voor mijn levensverhaal, voor mijn worstelingen en voor mijn lieve lijf.
Je bént niet je lichaam, het is je voertuig in dit leven. De verpakking van je ziel en je persoonlijkheid. Ze is zo oneindig wijs. Het lichaam dat je bewoont draagt jou je leven lang. Ze kan je laten huppelen van geluk, ze kan je laten huilen om je verdriet een uitweg te bieden.
Ja, ze wordt ook ouder en soms zelfs ziek. Dan nog, koester haar om alles wat ze geeft. Jouw lichaam is jouw vriend, niet je vijand.
Heb je lieve lijf lief.
Lieve Arianne,
Via deze weg wil ik je bedanken voor alle mooie artikelen die je hebt geschreven. Ze hebben me meer dan eens geraakt en aan het denken gezet. Bedankt voor het delen van je ervaringen, wijsheid en oprechtheid. Veel geluk!