Oud Maar Nog Niet Dood. Dan denken we natuurlijk direct aan Hendrik Groen, die prachtige serie over het wel een wee van de bewoners van een verzorgingstehuis. Weet je wel met die krengerige directrice.

Blijkt toch dat we in Vlaardingen ook een Omanido hebben! Die ontstond als volgt…

Maud ging regelmatig sporten met 2 buurvrouwen tot de sportschool i.v.m. Corona de deuren sloot. De dames besloten om dat wekelijkse uur voorlopig in te vullen met fietsen. Toen de echtgenoten dat hoorden wilden ze ook mee en of de dames dat goed vonden. “Nou okay dan.”

Daar hebben ze geen spijt van gehad. Het begon met een rondje Maassluis, wat zo goed beviel dat  er allerlei ideeën ontstonden voor nieuwe activiteiten.

Zo gingen ze met de metro naar Hoek van Holland om een strandwandeling te maken. Er bleek nog een flink stuk afgelegd te moeten worden vanaf de laatste halte tot aan het strand. De terrassen waren nog niet open dus er kon staand een consumptie worden genoten. Maar…… de toiletten bleken ook gesloten dus de groep moest op een holletje terug naar de metro en het toen ook nog eens ophouden tot thuis. Grote hilariteit natuurlijk.

Na een strandwandeling volgde een museumbezoek en een lekker etentje. Ze gingen zwemmen in zee en brachten een bezoek aan een werf in Middelharnis. Zo wisselen ze leuke ervaringen uit.

Het mooie aan deze groep is ook dat hun regelmatig contact uitnodigt tot diepgaande gesprekken over levensvragen.

Maar hoe ontstond nu eigenlijk de naam Omanido? Op een gegeven moment wilden ze naar de bioscoop. Omdat het maar een klein stukje rijden was hebben ze zich giechelend alle zes in één auto gepropt. Dat ontlokte de uitroep: ”Het lijkt wel een Omanido-uitje” en de naam was geboren. De groep gaat dus verder door het leven onder deze naam.

En hun motto luidt: Pluk de dag en vier het leven!