Walking handball?

door | 30 november 2022 | Doen, Sporten

De handbalsport is een uiterst beweeglijke en veelzijdige wedstrijdsport. Het vereist o.a. een groot uithoudings- en reactievermogen maar dat wordt minder naarmate men ouder wordt. Wil men tóch die sport blijven beoefenen, zal dat een tandje lager moeten.

Begin 2013 startte Het Nationaal Ouderenfonds het project OldStars met walking football voor 55-plussers. Later werd het project uitgebreid naar andere sporttakken onder de noemer ‘OldStars Sport’. Diverse landelijke sportbonden sloten zich daarbij aan waaronder het Nederlandse Handbal Verbond.

Omnisportvereniging Verburch in Poeldijk startte drie jaar geleden met walking football en -handball waarvan de laatste een primeur was in Westland. In het begin was de animo bij de handbalsters groot maar helaas is het aantal geslonken naar 8 omdat er een paar dames bij Hellas in Den Haag zijn gaan spelen.

Nu trainen en spelen de handbalsters samen met de voetballers. Alle activiteiten worden begeleid door een, door het Ouderenfonds bevoegde trainer/bewegingscoach.

Met vier dames had ik nog even een gezellig praatje. De leeftijden zitten tussen de 55 en 83 jaar! De laatste was er dit keer niet bij maar die kán er nog wat van hoor!, aldus de dames. Van deze vier dames hebben er twee altijd gehandbald. Elke donderdagochtend gaan ze met plezier naar de club. Weer of geen weer, gespeeld kan er altijd worden omdat er een binnen- en buitenaccommodatie is. Na een kopje koffie wordt er een half uurtje getraind en daarna wordt het ècht leuk! Twee keer wordt er 10 minuten gehandbald en 10 minuten gevoetbald. Uiteraard is er een pauze ingelast want ja, al loop je niet hard, je krijgt toch wel een nat voorhoofd!  Bij de mannen is het ingeprent dat ze niet mogen rennen, dat wordt nog wel eens vergeten. “Niét rennen,” hoor je dan.

De dames willen graag hun groepje groter zien maar misschien komen er bij het lezen van dit artikel wel dames bij…

Veel succes met de ledenwerving!

Verburch Sportcentrum

Meer informatie

Laat een reactie achter

0 reactie(s)
Een oorlogskind (1940), moeder, grootmoeder, overgrootmoeder en nog lekker bezig met van alles. Golfen, bridgen, schrijven, vrijwilliger in het Stedelijk Museum en nog een aantal zaken. Mijn leven is dus niet saai en ….. ‘Carpe Diem’ is mijn motto!

Meer artikelen op Fief...

Reacties

0 reacties

Een reactie versturen

Het e-mailadres wordt niet gepubliceerd. Vereiste velden zijn gemarkeerd met *