Er is nu misschien weinig van te merken, maar ik ben behoorlijk streng katholiek opgevoed. In mijn kinderjaren, voor het naar school gaan, iedere morgen naar de kerk.
De kerk stond overigens direct naast de school. Meestal een korte mis van ongeveer 20 minuten. Dan weer naar huis om wat te eten en naar school.
Mijn vader kon goed zingen, was amateur operazanger en zong als tenor solo in het kerkkoor. Eigenlijk vond ik dat heel mooi en ik was trots op mijn vader. Ik was een jaar of tien en men dacht dat ik ook kon zingen. Immers zo vader, zo zoon.
Dus ik in het jongenskoor. Toen kreeg ik te horen dat ik in de nachtmis met Kerstmis moest zingen. ’s-Morgens om 6 uur begon de mis, duurde oneindig lang voor mijn gevoel. Was natuurlijk ook zo. Een nachtmis kon in die tijd zomaar 3 uur duren. De kerk puilde uit, zo druk. Maar het was erg vroeg voor ons, de jongens van het koor vielen nog net niet in slaap.
Ik ben het koor en de kerk trouw gebleven tot mijn 13e jaar. Toen heb ik mijn ouders gezegd dat ik niet meer naar de kerk wilde. Ik had niets meer met het geloof, voelde me er ongemakkelijk bij. Zonder dat ik precies kon duiden waarom. Tot mijn verbazing vonden zij mijn besluit prima.
Sindsdien ben ik nooit meer naar de kerk gegaan.Maar ik heb nog altijd wel warme herinneringen aan het jongenskoor. Aan de nachtmis, aan de gezangen en de rituelen. Blij dat ik het allemaal heb mogen ervaren.
Zingen vind ik nog steeds heel leuk. Maar dan gewoon voor mezelf, als niemand het hoort.
Is ook beter voor ieders gehoor.
Dat heb ik ook mee gemaakt toen zat ik op de R.K. lager school s morgens naar de mis dan thuis ontbijten en dan naar school ,
Ik moest ook elke morgen naar de “kindermis”.Mijn vader was ook streng katholiek. Ik ben in de kerk getrouwd en mijn drie kinderen zijn gedoopt en hebben hun eerste Communie gedaan. Daarna ben ik om allerlei redenen afgehaakt. Ook ik ging met mijn vader, zussen en broers naar de nachtmis. Soms stonden we buiten in de sneeuw te kleumen tot de kerk open ging. Soms was er geen plaats meer en moesten we staan. Het duurde lang, maar daarna was het thuis lekker warm en had Ma de tafel gedekt en waren er kersttimpen . De kaarsjes waren aan bij het stalletje . Wat een heerlijke herinnering .