Mijn moeder is in 1919 geboren in een groot Katholiek gezin met alle rituelen die daarbij horen. Zij kon bijvoorbeeld prachtig bidden in het Latijns.

Bij het geloof hoorde ook de nodige Bijbelse spreuken en die kwamen in mijn jeugd vaak voorbij.

“Wat gij niet wilt dat U geschiedt wens dat ook een ander niet” en Wie geeft wat hij heeft is waard dat hij leeft”.

En die leerde ik als vanzelf weer aan mijn kinderen. Maar nu mijn man ernstig ziek is en angst, zorgen en verdriet ons leven beheersen komt deze spreuk naar boven

“Tel uw zegeningen”

Hoe ellendig de omstandigheden nu zijn, kijk ik naar waar ik dankbaar voor mag zijn. Lukt ook niet altijd hoor. Zoveel lieve kerstkaarten met mooie wensen, vele hoopvolle appjes en de  nodige telefoon gesprekken met “hou aub vol”. Zelfs prachtige bossen bloemen worden bezorgd. En dan denk ik: wat een liefde voor ons gezin en voel ik mij rijk!

Dus is het mijn lijfspreuk en roep ik het zo vaak dat mijn vriendin Claudia hem nu ook gebruikt. Trouwens Karin, een vriendin die ik al 50 jaar ken, heeft er ook één. Zij gebruikt die al zo lang en veel dat ik weleens denk “heb je haar weer”. Zelfs haar boot heette zo…

“Pluk de dag”

Dus als we elkaar spreken en zien, is het tellen hoor en plukken ?  Zeker nu we weten hoe kwetsbaar we zijn.

Zegeningen zijn natuurlijk voor iedereen anders. Het kan ook je warme huis, een volle koelkast of een schoon bed zijn waardoor je gezegend voelt. Maar bovenal gaat het vaak over vriendschap, liefde en goede gezondheid.

Ik wens jullie veel mooie zegeningen en pluk momenten toe in 2024!