…waar gaan we toch naar toe!”, was een succesvol liedje in de toenmalige tv-serie ‘t Schaep met de vijf poten. De uitspraak wordt echter nog steeds gebruikt en is nog steeds van kracht, gezien de dingen die er de laatste jaren allemaal gebeuren.

Neem nou de telefoon. Zo’n zestig jaar geleden werkte ik als telefoniste bij de PTT in Rotterdam. Als je in Rotterdam iemand in Breda telefonisch wilde spreken kon dat alleen als ik hen via de telefooncentrale met elkaar in verbinding bracht. Tegenwoordig kan je dat met het computertje in je broekzak of zelfs met je horloge aan je pols.

En wat te zeggen van die witte stokjes (oordopjes!) uit je oren? Nog niet zo lang geleden schrok je van iemand die in z’n eentje op straat hardop liep te praten. Je keek er vreemd van op en dacht: “Die is vast niet goed bij z’n hoofd.” Nu gebeurt het nogal eens dat iemand bij de kassa staat af te rekenen en luid staat te praten maar dat niet tegen de kassière heeft. Je kijkt even goed en ….. ze heeft stokjes uit haar oren!  

Op mijn computer gebruik ik vaak Google. Een zoekmachine die in 1995 is uitgevonden door twee studenten Sergey Brin en Larry Page en nu multimiljardair zijn. Maar de technologie staat voor niks! Google blijkt een Assistent te hebben die je vragen kunt stellen en opdrachten geven als je thuis bent. Je zegt bijvoorbeeld: “Google, gordijnen dicht.“ En zie daar…….. ze gaan dicht. Daarna zeg je: “Google, lichten aan.” Lichten gaan aan….. Het is prachtig maar het lijkt me ook niet goed voor de conditie. Oude mensen moeten in beweging blijven en zo worden ze behalve lui ook stijf. Maar nog even en dan kan je, als je in bed ligt de vraag stellen: ” Google, dek me eens lekker toe !” Door een robot misschien?

Mensenlief…….waar gaan we toch naar toe!!!