Als er één aanspreekvorm is die je bij mij niet moet gebruiken is het: “mens”. Mocht dat toch eens gebeuren dan heb je mij op de kast!

Spelen jullie het spel nog wel eens? Mens, erger je niet. Het paradepaardje van Jumbospellen. Vol goede moed startten we vroeger dit spelletje op de “moeilijke” kant waarbij we álle startposities bezetten. Na een vliegende start belandde ik veelal in een stilstand-positie…. Soms voelde ik dan weleens genoodzaakt om tijdens het spel de spelregels aan te passen (gemeen) om nog érgens te komen. Ik bleek vooral goed in één gooien! Grr…..

Lang geleden heeft een vriendje me weleens gevraagd me niet zo snel aan iets te ergeren. Ik weet nog de rake grap hij daarbij maakte: “Wie ben ik nu: Er zit een haar op je jas…Ik loop me al maanden te ergeren”. Hij bedoelde mij natuurlijk. In de liefde is het niets met ons geworden, maar het heeft me wel geholpen om niet overàl op te letten.

Als je erover nadenkt, is er veel waaraan je je kunt ergeren zoals smakgeluiden, neus-ophalen, tikken, wiebelen, altijd maar bellen waarbij jij kan meegenieten van het gesprek, hoesten als jij net iets wilt horen….maak de lijst maar compleet als je kunt. Sommige mensen zeggen er iets van als anderen de regels niet volgen, anderen verbijten zich in stilte.

Irritatie helpt je niet verder en kan zorgen voor stress. Ergernis kan negatieve energie opwekken zoals boosheid.  Afleiding helpt;

Kijk of luister maar ergens anders naar. Bedenk wat je straks wilt gaan doen of (ook heel belangrijk) wat je wilt gaan eten vanavond. En voor je het weet heb je je patroon van ergernis doorbroken.

Leven en laten leven en dat ook echt doen…