Ik werkte voor de gemeente Delft op de afdeling economische zaken. Een kleine 10 kilometer van mijn woonhuis in Schiedam. Iedere dag ging ik op de fiets naar mijn werk. Een gewone fiets, zonder hulpmotortje.

Voor mijn werk moest ik vaak naar bedrijven. Vaak al meteen een vergadering om half negen ’s-morgens. Dan kwam ik bezweet aan bij het bedrijf. Ik liet dan eerst alle mede- vergader-genoten gaan zitten, dan zocht ik een plaats aan de vergadertafel in mijn eentje. Zo ver mogelijk bij de anderen vandaan. Waarom? Vanwege de onfrisse lucht dat een bezweet lichaam nou eenmaal afgeeft. De bedrijven wisten dat ik altijd met de fiets kwam, dus er was geen enkel bezwaar tegen dat odeurtje op afstand. Ik voelde me zelf toch niet zo fijn om stinkend te vergaderen. Dus op zoek naar een ander vervoermiddel. Een collega zei, dan neem je toch een brommertje. Niks voor mij, maakt herrie in dat stille Midden Delfland, stinkt en je moet tanken.

Het is 2002. De eerste elektrisch fiets is op de markt, een Harbin. Genoemd naar de plaats Harbin in het noordoosten van China. Een echt Chinees product. Kon er net 20 kilometer mee fietsen.

Ik was toen 52 jaar en van alle kanten kreeg ik de opmerking: elektrische fiets(?!), je bent toch geen ouwe l…??!!

Dezelfde mensen die dat toen zeiden rijden nu ook op een elektrische fiets! En gelijk hebben ze. Een fiets met ondersteuning is werkelijk heerlijk. Ze zijn de afgelopen jaren natuurlijk veel beter geworden. Inmiddels ben ik bezig met mijn vierde elektrische fiets, ook wel e-bike.

Het mooie weer komt er weer aan. Dus beste mensen: als je nog geen e-bike hebt, denk maar eens na over een aanschaf. Je gaat veel eerder fietsen dan op een gewone fiets. Ze zijn er in alle soorten en maten.

Even goed oriënteren. Succes!!!