Mijn buurvrouw heeft slechte heupen en loopt met een rollator. Op advies van haar fysiotherapeut gaat ze twee maal per dag 15 minuten wandelen. En zo kom ik haar bijna dagelijks tegen.

Omdat ze eigenlijk geen zin had om buiten te gaan lopen wilde ze een loopband aanschaffen. Maar de therapeut zei:- Niks daarvan, JE MOET NAAR BUITEN!

Dus kom ik haar regelmatig tegen. Dan gaan we op een bankje zitten en nemen we eerst even de actualiteiten door:

– Heb je de  buurman gezien? Die heeft tegenwoordig een scootmobiel.

– Er staat alweer rotzooi op de overloop. Dat mag niet van de brandweer.

– Een keer ’s avonds laat was de voordeur kapot, die ging niet meer dicht. Dat vind ik niet zo leuk want dan kan er allerlei gespuis zomaar naar binnen lopen.

De buurvrouw gaat graag uit. In het verleden is ze zelfs helemaal naar London gereisd om daar een voorstelling te zien van Rudolf Nurejev. Nu gaat ze naar het theater, naar lezingen, of naar een muziekuitvoering. Ze is koorlid van een zangkoor. En bijna overal gaat ze er naartoe met de Argosmobiel. Daar is ze heel erg tevreden over:

Dat zijn zulke vriendelijke mensen. Altijd op tijd en ook altijd bereid je te helpen met de rollator in de achterbak te zetten.

Toch fijn dat zoiets bestaat, zodat je eropuit kan! De dingen doen die je altijd al graag deed.

Ze spoort mij ook aan: – Denk er aan, dat als je ergens heen wilt, dat je dan met de Argosmobiel kan gaan! Maar….gelukkig kan ik nog met het openbaar vervoer reizen.

Tot morgen buurvrouw!