Muziek is een rode draad in mijn leven. Waarom? Daar heb ik over nagedacht. En kom tot de conclusie: Muziek was altijd in mijn leven. Ik neem een kijkje terug in de tijd.

Mijn vader was muziekleraar. Als kind was ik altijd bij hem. Met hem heb ik hele mooie en leuke dingen op het gebied van muziek meegemaakt. Op mijn 12^e is mijn vader plotseling overleden. Weken heb ik op bed geleden. Ik was niet ziek, ik stond gewoon niet op.

Op een gegeven moment dacht ik: dit kan niet zo langer. Ik mis hem en de muziek. En besloot om zelf een instrument te gaan bespelen. De keus was niet zo moeilijk, we hadden een vleugel.  Ik zocht in de stapels muziek die we hadden en vond Fur Elise van Beethoven. Dat leek me niet zo moeilijk. Daar ben ik mee begonnen.

Mijn broer was een stuk ouder en had  een mooie accordeon. Daar mocht ik niet aankomen. Maar overdag werkte hij. Dus tijd genoeg voor mij om ook accordeon te gaan spelen. Zo heb ik nog meer instrumenten leren bespelen.

Ook Jerry (mijn man) en ik hebben veel met muziek gehad. We zijn naar allerlei optredens geweest. Toen we eens op vakantie in Tanzania waren, had ik het idee om naar Zanzibar te gaan. Daar is Freddy Mercury geboren.  Door daar naartoe te gaan heb ik het gevoel dat ik de teksten van Queen nog beter ben gaan begrijpen.

Emotioneel doet muziek natuurlijk heel veel. Voor allerlei stemmingen is wel wat te vinden en iedereen verstaat de taal van muziek.

Zelf instrumenten bespelen is op een lager pitje gekomen. De vingers zijn wat stroever geworden. Nu zit ik ’s avonds vaak te handwerken en tegelijk naar muziek te luisteren.

Ineens gaat er een licht op! Ik weet waarom ik muziek zo belangrijk vind: Het brengt mensen bij elkaar, muziek verbindt!